Einu sinni var...

Er í sumarfríi þessa daganna og nýt þess til hins ítrasta. Maður er búinn að afreka ýmislegt og fara hingað og þangað um landið þótt það eitt og sér teljist ekki til afreka. Þrátt fyrir allt sem búið er að gerast koma dagar þar sem ég hef ekki hugmynd um hvað ég á að gera, eins og t.d. í morgun. Ég vappaði hér um íbúðina og fann mér engin verkefni(enda allt svo fínt og flott). Þegar ég svo sest fyrir framan tölvuna kem ég auga á svolítið spennandi, myndbandsspóluna Michael Jordan - Air Time. Í tækið fór spólan og í sófann fór ég. Í tæpan klukkutíma sat ég sem límdur fyrir framan sjónvarpsskjáin dolfallinn yfir tilþrifum mestu körfuknattleikshetju allra tíma. Þarna var Jordan í baráttunni við kalla eins og Patrick Ewing, Xavier McDaniels, Buck Williams og Joe Dumas svo einhverjr séu nefndir.  Mér fannst eins og ég væri orðinn 13 ára á ný. Ég var kominn langleiðina í íþróttaskóna og á leið út á körfuboltavöll með atvinnumannadrauma NBA-deildarinnar í farteskinu þegar ég rankaði við mér. Í myndinni fjallar Jordan m.a. um tíma sinn með Draumaliði USA frá 1992. Í því liði voru þvílíkar hetju, sjittr. Bird, Barkley, Magic, Stockton, Mullin, Drexler, Ewing, Leattner, Malone, Pippen og D.Robinson ásamt Jordan auðvitað. Þjálfari var svo enginn annar en Chuck Daly, usss og susss. Mikið agalega var gaman að detta svona nokkur ár aftur í tímann, þó það sé ekki nema tæpan klukkutíma.

Best að drífa sig að taka úr vélinni áður en konan kemur heim ;)