Vonbrigði

Ég hef lagt leið mína á völlinn allnokkrum sinnum í sumar. Oftar en ekki fara leikirnir farið vel fram bæði á vellinum og uppi á áhorfendapöllum. Stundum hef ég þó orðið fyrir vonbrigðum með stuðningsmenn liðanna. Ekki vegna þess að þeir láta ekki í sér heyra, heldur vegna þess hve dónalegir þeir eru gagnvart liðsmönnum hins liðsins. Þeir dreifa fúkyrðum eins og þaulvanir póstútburðarmenn og sumir hverjir eru svo "hrikalega svalir" að setja út á líkamlegt atgervi leikmanna. Ekki veit ég hvað þessir ágætu stuðningsmenn fá út úr þessum svívirðingum sínum og segir þetta sennilega meira um þá sjálfa en nokkurn tímann leikmenninga. Að mínu mati á svona lagað ekki heima á kappleikjum. Hafa ber í huga að börn mæta á þessa leiki og verða vitni af þessum dónaskap og öll vitum við að börn læra það sem fyrir þeim er haft. Þá mæta fjölskyldur leikmanna á völlinn(þ.e. foreldrar, eiginkonur, börn, systkin o.s.frv.) og þurfa að hlýða á misgáfaða menn hella úr skálum reiði sinnar vegna misjafns gengis síns liðs. Nú kynnu einhverjir að hugsa sem svo að leikmenn verði bara að þola þetta og það getur vel verið. Ég lít hins vegar á þetta sem óboðinn gest og held að stuðningsmenn liðanna ættu að einbeita sér að því að hrópa hvatningaróp til SÍNS liðs frekar en að lasta andstæðinginn í gríð og erg.